27 октябр аз ҷониби ҷомеаи кашмириён дар саросари ҷаҳон ҳамчун «Рӯзи сиёҳ» дар таърихи Кашмир қайд карда мешавад. Дар ин рӯз водие бо ҳамлаи нерӯҳои ишғолгари Ҳиндустон бо баҳонаи санади қалбакии вуруд бо Маҳараҷа Ҳари Сингҳ, ҳокими манфур ва золимонаи Кашмир, ба яке аз бузургтарин урдугоҳҳои консентратсионӣ дар ҷаҳон табдил дода шуд.
Ҷамму ва Кашмир дар қисми шимолу ғарбии нимҷазираи Ҳиндустон ҷойгир буда, асосан минтақаи кӯҳистонӣ аст ва дорои манзараҳо ва минтақаҳои гуногуни иқлимӣ аз субтропикӣ то кӯҳистонӣ мебошад. Масоҳати он 222,236 километри мураббаъ буда, тақрибан 97% сокинони онро мусалмонон ташкил медиҳанд, дар ҳоле ки ҳиндуҳо (кашмириҳои брахман-пандитҳо) камтар аз 2% -ро ташкил медиҳанд. То соли 1819 қаламрави Кашмирро сулолаҳои мусалмон идора мекарданд ва баъдан ин минтақа зери назорати сикҳҳо аз Панҷоб қарор гирифт. Дар солҳои 1845-1846, Британия ин минтақаро забт кард ва дар моҳи марти соли 1846, Гулаб Сингҳ аз сулолаи Догра Раҷпут, ин водиро аз Британия ба маблағи 7,5 миллион рупия харид. Пас аз тақсим шудани Ҳиндустони Британия дар моҳи августи соли 1947 ба ду давлати мустақил — Ҳиндустон ва Покистон — мақоми давлати шоҳзодаи Кашмир тавассути созишномаҳои расмии марзӣ муайян карда нашуд, балки ба онҳо иҷозат дода шуд, ки интихоб кунанд, ки ба Ҳиндустон ё Покистон ҳамроҳ шаванд ё мустақил бимонанд. Ҳокими Кашмир, Маҳараҷа Ҳари Сингҳ, бар хилофи хоҳиши аксарияти аҳолии мусалмон, эълони пайвастан ба Ҳиндустон кард, ки дар натиҷа дар шаҳри Пунч дар марзи ғарбӣ шӯриши собиқадорони мусалмон ба амал омад. То моҳи июни соли 1949, ҷанг қатъ шуд ва хатти оташбас кашида шуд, ки минтақаро ба ду қисм тақсим кард — Кашмири ишғолшудаи Ҳиндустон (Ҷамму ва Кашмир, марказаш дар Сринагар) ва Кашмири Озод (марказаш дар Музаффаробод). Дар он вақт якчанд қатъномаҳои СММ оид ба масъалаи Ҷамму ва Кашмир (№ 38, 39, 47, 51) қабул карда шуданд, ки дар онҳо раъйпурсӣ барои муайян кардани ояндаи ин қаламрав мувофиқи хоҳишҳои сокинони он талаб карда мешуд. Сарвазир Ҷавоҳирлал Неҳру ҳатто дар СММ ваъда дод, ки дар ин минтақа раъйпурсӣ баргузор кунад, аммо аз сабаби рад кардани хуруҷи нерӯҳои Ҳиндустон, ин раъйпурсӣ баргузор нашуд. Имрӯз Ҳиндустон то ҳол ин қатъномаҳои СММ-ро нодида мегирад ва бо нишон додани такаббур ва рад кардани ошкоро ӯҳдадориҳои худ дар назди мардуми Ҷамму ва Кашмир ба рӯи ҷомеаи ҷаҳонӣ мушт мезанад.
Барои ором кардани мардуми Кашмир, ки зери ишғоли Ҳиндустон қарор доштанд, моддаҳои 35a ва моддаи 370-и Конститутсияи Ҳиндустон қабул карда шуданд, ки ба Кашмир мақоми махсуси «сокинони доимӣ»-ро бо имтиёзҳо дар масъалаҳои моликияти амвол ва шуғл кафолат медоданд. Минбаъд ба иёлати Ҷамму ва Кашмир мухторияти васеъ дода шуд ва ваколатҳои қонунгузории иттифоқ танҳо ба масъалаҳои марбут ба сиёсати хориҷӣ, мудофиа ва коммуникатсия маҳдуд карда шуданд. Соли 1951 Маҷлиси иёлатии он интихоб шуд ва соли 1956 Конститутсияи худаш қабул карда шуд (дар моҳи январи соли 1957 эътибор пайдо кард), аммо 5 августи соли 2019 ҳукумати Нарендра Модӣ ҳардуи ин моддаҳоро яктарафа бекор кард. Иёлот ба ду қаламрави иттифоқӣ тақсим шуд — Ҷамму ва Кашмир (бо маҷлиси қонунгузории худ) ва Ладакх (бе парлумони худ), дар ҳоле ки вазифаҳои нигоҳдории қонун ва тартибот ва як қатор ваколатҳои муҳими дигар ба ҳукумати иттифоқӣ интиқол дода шуданд. Барои ҷилавгирӣ аз эътирозҳои кашмириён алайҳи ин чораҳои золимона, дар арафаи ин қарор, қариб 35 ҳазор нафар кашмириён ба зиндон фиристода шуданд, хизматрасонии алоқа/интернет қатъ карда шуд ва қариб ҳамаи сиёсатмадорони муҳим, аз ҷумла ҳар се сарвазири собиқи иёлот, ба ҳабси хонагӣ ё боздошт аз ҷониби нерӯҳои амниятӣ фиристода шуданд. Баъд аз бекор кардани ин моддаҳои конститутсияи Ҳиндустон, ба сокинони дигар иёлотҳои Ҳиндустон иҷозат дода шуд, ки дар Ҷамму ва Кашмир замин харанд ва кор пайдо кунанд, ки қаблан ин ҳуқуқ танҳо ба «сокинони доимӣ» тааллуқ дошт.
Баҳси Кашмир дар соли 1947 ба Накбаи бадбахтонаи Фаластин дар соли 1948 монанд аст. Ҳарду фоҷиа метавонанд боиси ноустувории маҳаллӣ, минтақавӣ ва ҷаҳонӣ, аз ҷумла фалокати ҳастаӣ шаванд. Созмонҳои ҳуқуқи башар ва ҷонибдорони истиқлолияти маҳаллӣ борҳо низомиёни Ҳиндустонро барои поймол кардани ҳуқуқи башар, аз ҷумла таҷовуз ва куштор бидуни мурофиа айбдор кардаанд. Куштани шаҳрвандони бегуноҳ, талошҳои тозакунии қавмӣ ва тағйир додани фоизи демографӣ босуръат идома доранд. Ҷомеаи байналмилалӣ, бахусус СММ ва СҲИ, бояд ба ин ваҳшониятҳо диққати ҷиддӣ диҳанд ва Ҳиндустонро барои амалҳои нафратангези худ бар зидди башарият масъул донанд. Имрӯз Кашмири ишғолшудаи Ҳиндустон ба як урдугоҳи консентратсионӣ табдил ёфтааст, ки дар он ҳар гуна овози норозигӣ бо зиндони тӯлонӣ ё ҳатто ҳукми қатл ҷазо дода мешавад. Акнун вақти он расидааст, ки Ҳиндустон бо оқибатҳои даст кашидан аз ӯҳдадориҳои худ дар мавриди баргузории референдум, ҳадди ақал дар шакли таҳримҳо ва танқиди ҷомеаи байналмилалӣ, рӯбарӯ шавад. Кӣ роҳбарони ҷаҳонро, аз ҷумла президент Трампро, аз истифодаи салоҳияти ахлоқии худ барои бовар кунонидани вайронкунандагони ҳуқуқи байналмилалӣ ба эҳтиром ба арзишҳои демократӣ ва принсипҳои умумибашарӣ бозмедорад? Ҳузури нӯҳсад ҳазор нерӯҳои ишғолгари Ҳиндустон Кашмирро ба яке аз бузургтарин зиндонҳои ҳавои кушоди ҷаҳон табдил додааст ва ҳадафи он маҷбур кардани аҳолии осоиштаи Кашмир ба таслим шудан аст, аммо мардуми шуҷоъ ва озодихоҳи Кашмир муборизаи худро то озод шудан аз ишғоли ҳукумати Ҳиндустон идома хоҳанд дод.