Мирзошоҳи Акобир аз овони кӯдакӣ чун соя думболи падар мегашту ёрирасони беминнати волидон буд. Ниҳоли умраш ҳамраҳи дастниҳолони падар аз чашмаи муҳаббати модар об хӯрда бузург мешуд. Аз қиссаҳои падар огаҳӣ дошт, ки деҳқониву боғдорӣ барояшон авлодӣ аст.
Падар ҳамеша ин мисраҳоро ба Мирзошоҳи ҷавон ёдрас мекард, ки:
Дӯст медорад Худо деҳқону деҳқонзодаро,
Дӯст медорад Худо ҳам одами озодаро.
Мирзошоҳ, ки ба обу хоки замини аҷдодиаш эҳтирому муҳаббат дорад, нахуст алифбои деҳқониро дар мактаби таҷрибаи қиблагоҳаш омӯхта баъдан соли 1988 ба Донишгоҳи Аграрии Тоҷикистон дохил шуд. Эҳтирому муҳаббату масъулият, ки дошт Донишгоҳро низ бо дипломи аъло хатм намуда, ба деҳаи азизаш “Ҷафр”, ки дар ҳудуди ноҳияи Рашт доман паҳн кардааст баргашт. Баргашту ба ҷамъ овардани навъҳои бобоӣ ё худ маҳалии дарахтони гуногуни ҳосилдиҳанда камар баст.
Аз баландиҳои дараҳои овозадори Ясманд, Ҳоит, Алмалиғ, Камароб, Ҳакимӣ ва Муҷихарф, ки замоне сокинонаш боғҳо бунёд карда бо гузашти солҳо ҷойи зисташонро иваз намудаанд дарахтони себу нок, зардолуву гелос, чормағзу бодом ва олуро пайдо намуд. Бо ҳавасҳои сабз дар майдони интихобкардааш онҳоро шинонду аз оби чашмаи кӯҳӣ шодобашон намуд. Кунун боғи бунёдкардаи ин марди бо меҳнат қарин дилкушову боровар гаштаасту коми дӯстдорони меваҳои шаҳдборро ширин месозад. Мирзошоҳи Акобир сарчашмаи баракати кору рӯгорашро аз дуои неки қиблагоҳ медонад.
Мирзошоҳи Акобир дар баробари деҳқониву боғдорӣ ҳамчунин ба ҷамъ овардани осори қадимаву эъҷози дастони ҳунармандон шуғл дорад. Бо эҳтиром нигоҳ доштану бадин васила нафареро ошно намудан бо таъриху тамаддуни миллати тоҷик барояш ҷавҳари фаъолият маҳсуб меёбад. “Кӯҳсори Аҷам” бо чунин ном соли 2021 осорхонаи миллиеро дар шафати роҳи мошингард бунёд намудааст, ки имрӯз макони дӯстдоштаи сайёҳони дохил ва хориҷи кишвар мебошад. Тамошои бозёфтҳо, ки Мирзошоҳи Акобир онҳоро аз мардуми водии Рашт дастрас намудаасту дар ошёнаи якуми осорхона гузошта шудаанд бинандаро ба асрҳои гуногун мебаранд. Сиккаи замони Юнону Бохтариён, ки акси Куруши кабир таҷассум ёфтааст. Ҷавшани замони Искандари Мақдунӣ, деги сангин аз асри сангин ва даҳҳо осори қадимаи дигар, ки чун бозёфти нодир дар ин осорхона нигоҳ дошта мешаванд. Мирзошоҳи Акобир мегӯяд, ки сайёҳон ба таъриху тамаддун ва осори пурғановати мардуми тоҷик таваҷҷуҳи зиёд доранд ва сайр намудан дар боғи дилкушо барояшон роҳатбахш аст.
Осорхонаро низ чун бозор метавон оинаи рӯзгор номид. Зеро ҳар нафари воридшаванда бахусус сайёҳон имкон доранд, ки бо кору рӯзгори имрӯзаи ҳунармандон ва эҷоду зиндагиномаи гузаштагони соҳибҳунару соҳибмаърифати мо ошно шаванд. Дар ошёнаи дуюми осорхона бошад эҷози дастони бонувони Раштонзаминро метавон дид, ки шоҳкориҳои табиату зиндагии рангини хешро моҳирона тасвир намудаанд. Дар як гӯшаи толор армуғонҳои омоданамудаи бонувон ба чашм мерасад, ки сайёҳон ҳар кадоме имкони интихоби савғои писандидаи хешро доранд. Сайёҳон ҳамчунин имкон доранд, ки аз гӯшаи дигари осорхона асали табиӣ ва меваҳои шаҳдбори хушккардашударо харидорӣ намоянд.
Мирзошоҳи Акобир дар ин гӯшаи ободу зебои Тоҷикистони азиз шароити хубро барои қабули меҳмонону сайёҳон муҳайё намудааст. Боғи дилкушо, меҳмонхонаи барҳаво осорхонаи мардумӣ, ва даҳҳо ободкориҳояш ҳама аз дуои неки шодравон қиблагоҳаш боғпарвари шинохтаи кишвар Искандар Акобиров сарчашма мегирад. Ба маврид ҳам гуфтаанд, ки дарахт бо об сабз мешаваду инсон бо дуои нек камол меёбад. Пас, хуш ба ҳоли фарзандоне, ки бо дуои неки волидон барои боз ҳам шукуфоии Тоҷикистони беҳтар аз ҷон камар бастаанд.
Холбегим Давлатзода,
радиои “Тоҷикистон”