27 октябр – Рӯзи сиёҳ дар таърихи Кашмир, зеро маҳз дар ҳамин рӯзи соли 1947 артиши Ҳиндустон ба иёлати аксарияти мусалмонони Кашмир ҳамла кард, пас аз тақсимоти нимҷазира дар моҳи августи соли 1947, ки боиси ташкили ду кишвари алоҳида — Покистон ва Ҳиндустон гардид. Сокинони водии Кашмир ҳақ доштанд, ки мувофиқи нақшаи тақсимоти Ҳиндустон ва Покистон дар моҳи июни соли 1946 барои тақдири худ интихоб кунанд, аммо ҳокими ҳиндуи он Маҳараҷа Ҳари Сингҳ, сарфи назар аз он ки 87% аҳолии Кашмир мусалмон буданд, ҳамроҳшавӣ ба Ҳиндустонро эълон кард. Азбаски Маҳараҷа медонист, ки мардуми водии Кашмир ин ҳамроҳшавиро бо кумаки пинҳонии Лорд Маунтбаттен рад намекунанд, 27 октябри соли 1947 артиши Ҳиндустон ба Сринагар ҳамлаи ногаҳонӣ анҷом дод ва хост, ки ҳукумати худро дар водии зебои Кашмир бо зулму ситам эълон кунад. Мардуми озодихоҳи Кашмир муттаҳид шуданд, ба ишғолгарон муқовимат карданд ва тавонистанд як қисми водиро, ки имрӯз бо номи «Озод Кашмир» маъруф аст, озод кунанд. Дар посух ба ин ҷунбиши озодихоҳӣ, Ҳиндустон, ки аз шикасти худ метарсид, дархости оташбаси сарпарастии СММ-ро бо ӯҳдадории ҳалли ин масъала мувофиқи орзуҳои мардуми водӣ кард. Сарвазири вақти Ҳиндустон, Ҷавоҳирлол Неҳру, дар СММ ваъда дод, ки ояндаи иёлати Ҷамму ва Кашмир тавассути раъйпурсӣ (плебиссит) муайян карда мешавад, то онҳо худашон қарор диҳанд, ки мехоҳанд ба Ҳиндустон ё Покистон ҳамроҳ шаванд. Мутаассифона, ҳукумати Ҳиндустон дар тӯли 78 соли охир бо баҳонаҳои гуногун аз ин раъйпурсӣ канорагирӣ мекунад. Шӯрои Амнияти СММ то ҳол беш аз 15 эъломия дар бораи масъалаи Кашмир қабул кардааст, аммо мушкилоти мусулмонони Кашмир аз сабаби якравӣ ва саркашии мақомоти Ҳиндустон ва рад кардани онҳо аз риояи ӯҳдадориҳои худ то ҳол боқӣ мондааст.
Имрӯз ҳукумати Ҳиндустон Кашмирро ба яке аз зиндонҳои сераҳолитарини ҷаҳон табдил додааст, ки тақрибан 900,000 сарбозро дар муқобили аҳолии тақрибан 13,5 миллион нафар дар Ҷамму ва Кашмир ҷойгир кардааст. Тибқи қатъномаҳои тасдиқшудаи СММ, раъйпурсӣ барои ҳалли ниҳоии баҳси Кашмир баргузор мешавад ва роҳбарияти Ҳиндустон хуб медонад, ки ҳар вақте ки ин кор анҷом дода шавад, кашмириён аз сабаби робитаҳои динӣ, фарҳангӣ ва иҷтимоии худ, инчунин аз сабаби ваҳшониятҳои нерӯҳои амниятии Ҳиндустон дар тӯли 78 соли охир, ба Покистон ҳамроҳ мешаванд. Ҳамин тариқ, 5 августи соли 2019 Ҳизби Бҳарҷа Ҳизби Халифати Ҳиндустон бо роҳбарии ҳукумати Ҳиндустон моддаҳои 35-A ва 370-и Конститутсияи Ҳиндустонро, ки мақоми махсуси Кашмирро дар бар мегирифтанд, бекор кард, то ки ҳиндуҳои бештар дар водии Кашмир маскан гиранд ва дар ҳама гуна референдуми оянда ба натиҷаи мусбат ноил шаванд. Аммо, сарфи назар аз ҳамаи ин сиёсати зулмовари Ҳиндутва, ки ҳукумати Ҳиндустонро илҳом бахшид, сокинони далеру озодихоҳи Кашмири ишғолшуда то ҳол умедворанд, ки рӯзе адолат барқарор мешавад ва ӯҳдадориҳои СММ ва ҷомеаи байналмилалӣ иҷро мешаванд. Ба наздикӣ, бо кумаки Иёлоти Муттаҳида, Миср, Қатар ва Туркия, дар Фаластин оташбас эълон карда шуд ва қарор қабул карда шуд, ки нерӯҳои ишғолии Исроил аз минтақаи Ғазза берун карда шаванд. Ин сиёсатро дар Кашмир низ татбиқ кардан мумкин аст, агар ҷомеаи ҷаҳонӣ тавонад хуруҷи нерӯҳои ишғолгарии Ҳиндустонро аз Кашмир ва сипас баргузории референдум таҳти назорати СММ идора кунад, кашмириён инчунин метавонанд ҳуқуқи деринаи худро барои худмуайянкунӣ дар бораи ояндаи худ амалӣ кунанд.