Беш аз 70 сол мешавад, ки се насли Кашмирӣ шоҳиди ишғоли ғайриқонунии Ҷамму ва Кашмир аз ҷониби Ҳиндустон, ки худро бузургтарин демократияи ҷаҳон иддао мекунад, ҳастанд ва муқовимат мекунанд. Ҳиндустон на танҳо мардуми Кашмирро аз ҳуқуқи асосӣ дар интихоби ояндаи худ, (чунон ки ҷомеаи ҷаҳонӣ тавассути қатъномаҳои Шӯрои Амният ба онҳо ваъда додааст) маҳрум кард, балки барои пахш кардани орзуҳои онҳо аз усулҳои ғайриқонунӣ истифода мекунад.
Маҳз рӯзи 27 октябри соли 1947 қушунҳои Хиндустон қисми асосии Ҷамму ва Кашмирро ба таври куллӣ ба нақшаи тақсимоти нимҷазираи Ҳиндустон тобеъ карданд. Ҳар сол рӯзи 27-уми октиябр бо корпартоиҳо ва гирдиҳамоиҳо дар худи қаламрави ишғолшуда, Азад Кашмир ва пойтахтҳои гуногуни ҷаҳон ҷашн гирифта мешавад. Имсол низ Кашмириҳо 27 октябрро ҳамчун Рӯзи сиёҳ ҷашн мегиранд, то азми худро ба ҷаҳониён нишон диҳанд, ки новобаста аз он ки чӣ арзише дошта бошад ҳам, ҳеҷ гоҳ ба саркӯбии Ҳинд таслим нахоҳанд шуд.
Мардуми диловари Кашмир ҳеҷ гоҳ истилои ғайриқонунии Ҳиндустонро қабул накард ва дар соли 1948 ба муқобили нерӯҳои истилогари Ҳинд бо дастгирии пурраи мардум муборизаи шадид бурд. Ҳиндустон шикасти нерӯҳои худ дар Кашмирро ҳис карда, ба Шӯрои Амнияти СММ муроҷиат кард. Аз ҷониби Шӯрои Амнияти СММ қатъномаҳои пайдарпай қабул гардидаанд, ки онҳо ҳуҷуми Ҳиндустон ва ишғоли Кашмирро бекор карданд. Ҳарчанд оташбас ва аломатгузории хатти оташбас амалӣ шуда бошад ҳам, баргузории як плебиссити озод ва беғараз таҳти назорати СММ то имрӯз барои кашмириҳо як орзуи дурдаст боқӣ мемонад.
Имрӯз Ҳиндустон тақрибан 900 000 сарбозашро дар Ҷамму ва Кашмир мустақар кардааст ва онро ба яке аз бузургтарин зиндонҳои ҳавоии кушод дар ҷаҳон табдил додааст. Ин нерӯҳои Ҳиндустон таҳти ҳимояи қонунҳои шадид, аз қабили Санади ваколатҳои махсуси Қувваҳои Мусаллаҳ, Санади бехатарии ҷамъиятӣ ва ғайра нақзи дағалонаи ҳуқуқи инсонро содир мекунанд ва дар шиканҷа, боздоштҳои ғайриқонунӣ, таҷовуз ба номус/марг ва ғайра ҷалб карда мешаванд, то мардуми Кашмириро барои қабули ҳамроҳшавии ғайриқонунии онҳо бар зидди онҳо маҷбур созанд. Мардуми Ҷамму ва Кашмир ба ин сиёсатҳои бениҳоят саркӯбкунандаи нерӯҳои истилогари Ҳинд танҳо барои он рӯ ба рӯ мешаванд, ки мехоҳанд ҳувияти миллии худро ҳифз кунанд ва дар бораи ояндаи худ тасмим гиранд. Тибқи гузоришҳои расонаҳои мустақил, танҳо дар ду даҳсолаи ахир нерӯҳои Ҳинд масъули марги беш аз сад ҳазор ҷавони кашмирӣ буданд.
Баҳси минбаъдаи Кашмир ба сулҳ, амният ва суботи тамоми Осиёи Ҷанубӣ таъсир мерасонад, зеро бинобар ба даст овардани иқтидорҳои ҳастаӣ аз ҷониби Покистон ва Ҳиндустон, масъалаи Кашмир ҳоло метавонад ба як нуқтаи оташи ҷанги ҳастаӣ байни ду рақиби ашаддӣ табдил ёбад, ки боиси ҷанги ҳастаӣ мегардад. Мушкилоти ҳалли масъалаи Кашмир бо идомаи бархӯрди қатъӣ ва якравии Ҳиндустон дар ин замина боз ҳам шадидтар мешавад, ки тамоми кӯшишҳои самимӣ ва ҷиддиро дар тӯли беш аз шаш даҳсолаи охир барои ҳалли он халалдор мекунад.
Таҷлили 27 октябр ҳамчун “Рӯзи сиёҳ” дар саросари ҷаҳон аз ҷониби ҷомеаи Кашмирӣ ба он хотир аст, ки ҷаҳониён аз вазъи бадбахтонаи мардуми Кашмир огоҳ бигарданд ва оҷонсиҳои СММ, созмонҳои ҳуқуқи башар, дар ҳалли зудтари моҷарои Кашмир мусоидат кунанд.